مدح و شهادت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
به خون شستند بیت ذات پاک حق تعالی را الا ای اهل عالم عاقبت کُـشتند مولا را چه دیدید از علی جز مهربانی مردم کوفه چرا کشتید آن تنهاترین تنـهـای دنیا را شما با کشتن مولا امیـرالمـؤمنـین کشتید محمّد را علی را انبیا را بلکه زهـرا را بگرد ای ماه از خون جگر اختر فشانی کن خبرکن زین مصیبت چاه و نخلستان خرما را الا ای داغــداران عـلــی آیـیـد در کـوفه تسلا در غـم مولا دهید آن پـیـر اعما را ز پا افتاد با رخسار خونین بت‌شکن مردی که دربیت خدا بگذاشت بر دوش نبی پا را فلک یک زخم بر فرق امیرالمؤمنین دیدی ندیدی بر دل مجروح او زخم زبان‌ها را؟ طبیبا جای مرهم اشک ریز از دیــدگان خود علی ازدست رفته کن رها دیگر مداوا را علی روز ولادت بـوسه زد بر دست عباسش شب قتل علی عباس بوسد دست بابا را اگر آلوده‌ای «میثم» چه غم داری علی داری خدا بخشد به روی غرقه در خون علی،ما را |